Zaterdagochtend, er wordt een kopje thee voor me neergezet, klassieke muziek klinkt ergens vandaan en het ruikt allemaal heerlijk naar koffie. Ontbijt en het voelt als zondag.
Een week zijn we nu terug en er is al zoveel veranderd. Ik voel me alweer een stuk beter, de bulten zijn nog maar half zo groot. We hebben een auto gekocht, sollicitaties uitgezet en sinds gisteren bewoners van een appartement in Barneveld.
Nu nog verhuizen… we hebben een aantal kleine verhuismaatschappijen aangeschreven en we verhuizen waarschijnlijk woensdag maar liefst dinsdag. Al was er dan voor zover wij konden zien geen bedrijf dat ruimte had. “Nee mevrouw, dinsdag lukt niet, maar morgen kan wel.. schikt dat ook?”. Helaas was ons dat iets te kort dag.
Dinsdag kan mijn vader helpen… maar voor de woensdag hebben we nog niemand. Eigenlijk willen we de spullen in de opslag niet eens meer zien maar gewoon alles over hebben… we hebben wel iets meer over maar daarvoor vinden we de verhuizers toch te duur.
Mocht je nu dinsdag of woensdag niets te doen hebben… we hebben handen tekort maar het is doordeweeks dus we verwachten niets. Daarnaast hebben we iedereen zo vaak gevraagd dat het eigenlijk een beetje genant wordt. Dessalniettemin… mocht je willen helpen, wij zorgen voor koffie en koek en een goed humeur. Het is ook een uitgelezen kans om ons uit te horen en weer eens te zien want jullie hebben al gemerkt dat wij absurd druk zijn.
Over een weekje droom ik in mijn hoofd. Zitten we in een eigen appartementje met veel zooi. We kijken er naar uit.